Σύλλογος Διοικητικού Προσωπικού
Πανεπιστημίου Αθηνών
Μέλος της Ο.Δ.Π.Τ.Ε.
Πανεπιστημίου 30
Αθήνα, 1 Οκτωβρίου 2014
ΑΠ’ ΤΑ ΡΟΥΣΦΕΤΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΛΗΨΕΩΝ ΣΤΑ ΡΟΥΣΦΕΤΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ
Ή
ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΛΥΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ
ΒΑΖΟΥΝ ΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΛΥΘΟΥΝ ΑΥΤΟΙ
Καλοκαίρι 2013: Μαθαίνουμε ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει κάποιοι από μας να απολυθούν.
Σεπτέμβριος 2013: Ξεκινάμε έναν αγώνα για ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΛΥΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ. Από τότε ως το Δεκέμβρη του 2013, πολλές φορές, κάποιοι επιχειρούν να σπάσουν το ενιαίο μέτωπό μας, να μας διασπάσουν σε «δικούς τους» και «άλλους», να σταματήσουν την απεργία μας, να παραχαράξουν τις αποφάσεις μας για να μας οδηγήσουν στην ήττα. Παρ’ όλα αυτά, μια σημαντική νίκη την έχουμε: με τη μη απογραφή, 99 από μας έχουν γλυτώσει τη διαθεσιμότητα/απόλυση.
Χριστούγεννα 2013-Πρωτοχρονιά 2014: Κάποιοι από μας είναι διαθέσιμοι, κάποιοι άλλοι ανεπισήμως σε αργία και όλοι περιμένουμε τους καινούριους πίνακες για να δούμε πού θα βρεθούμε.
Πάσχα 2014: Νέα ΚΥΑ αλλάζει τα δεδομένα για το ποιοι από μας θα απολυθούν.
Καλοκαίρι 2014: Πίνακες διαθεσιμότητας έρχονται και παρέρχονται, αλλάζοντας συνεχώς τα δεδομένα. Βγαίνει η προκήρυξη κινητικότητας. Στις 29 Ιουλίου, δημοσιεύονται ΓΙΑ 6η ΦΟΡΑ «νέοι οριστικοί» (sic) πίνακες κατάταξης, μετά από «μεταβολές» που αποφάσισε, σε συνεδρίασή του το πρωί, το Τριμελές Ειδικό Υπηρεσιακό Συμβούλιο (ΤΕΥΣ). Λίγη ώρα μετά, δημοσιεύονται «προσωρινοί» πίνακες κινητικότητας που καθορίζουν ποιοι βαίνουν προς απόλυση. Άμεσο αποτέλεσμα: Οι συνάδελφοί μας που βγήκαν σε διαθεσιμότητα με τους πίνακες «της ημέρας», ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να υποβάλουν αίτηση για την τρέχουσα κινητικότητα, σύμφωνα με το ΥΔΜΗΔ.
Χριστούγεννα, Πάσχα, Καλοκαίρι… Η κυβέρνηση παίζει με τα νεύρα και τις ζωές μας κάθε περίοδο του έτους. Επηρεάζοντας βαθύτατα και εμάς και το περιβάλλον μας, εκείνους για τους οποίους προσπαθούμε να στεκόμαστε στα πόδια μας παρά τα όσα μας συμβαίνουν: το μέσα κι έξω από τη διαθεσιμότητα, τα οικονομικά προβλήματα, τον εφιάλτη της απόλυσης, το φόβο για το αύριο, κ.λπ. Μόνο που, σ’ αυτό το έργο, δεν παίζει μόνη της η κυβέρνηση.
Αν δει κανείς προσεκτικά τις αλλεπάλληλες αλλαγές, που προκύπτουν ξαφνικά, τροποποιώντας ουσιαστικά την πορεία των διαθεσιμοτήτων/απολύσεων, εντοπίζει κάποια περίεργα.
Κι αναρωτιέται: ΓΙΑΤΙ τόσες αλλαγές σε πίνακες και ΚΥΑ; ΠΟΙΟΙ είναι οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί των τραγικών καταστάσεων που συνεπάγονται κάθε φορά; ΠΟΙΟΙ ωφελούνται; Είναι δυνατό να προκύπτουν ξαφνικά στους πίνακες μοριοδότησης στοιχεία που η Διεύθυνση Διοικητικού του Ιδρύματος –που αναμφίβολα γνωρίζει καλά τους φακέλους του προσωπικού- ΔΕΝ είχε στείλει στο ΑΣΕΠ όταν κλήθηκε να το κάνει μετά τη λήξη της απεργίας;
ΘΑ ΕΠΙΜΕΙΝΟΥΜΕ:
Το δικό μας, συλλογικό, αίτημα ήταν και είναι να μην απολυθεί κανείς. Γι’ αυτό ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ να μπούμε στη συζήτηση του ποιος θα απολυθεί και ποιος όχι. Κάποιοι ανάμεσά μας όμως ΑΠΟΔΕΧΘΗΚΑΝ τις απολύσεις που αφεντικά κι εντολοδόχοι αποφάσισαν και υποτακτικοί και υπηρέτες βάλθηκαν να υλοποιήσουν. Και το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να μην απολυθούν οι ίδιοι.
Η διαδικασία της διαθεσιμότητας, μέσω της ομηρίας των εργαζομένων, δείχνει ότι οι πελατειακές σχέσεις, που τροφοδοτούν μηχανισμοί και κόμματα προκειμένου να διατηρήσουν την –παραπαίουσα- εξουσία τους, εξακολουθούν να υπάρχουν. Όταν πρέπει να ανταμειφθούν τα «δικά τους παιδιά», αξιοποιούνται εντέχνως «παραθυράκια» που αφήνει το θεσμικό πλαίσιο. Γιατί αυτά τα «παιδιά» (εξ-)υπηρέτησαν την εξουσία την κρίσιμη στιγμή, δίνοντάς της χείρα βοηθείας όταν αυτή δεν μπορούσε να τα καταφέρει μόνη της απέναντι στο ενιαίο μέτωπο των εργαζομένων που αγωνίζονταν ενάντια στις απολύσεις.
Τι συμβαίνει λοιπόν, όταν κατά λάθος, από «αβλεψία», ένα από τα «δικά τους παιδιά» πλήττεται; Εντελώς τυχαία, πάντα:
Α. Μια ΚΥΑ αλλάζει τα νούμερα των εργαζομένων που βγαίνουν σε διαθεσιμότητα ανά κλάδο. Έτσι, ένα στέλεχος φιλοκυβερνητικής συνδικαλιστικής παράταξης («Ανεξάρτητη Ενωτική Κίνηση 3βάθμιας Εκπαίδευσης» στις εκλογές της Ομοσπονδίας –πρώην ΠΑΣΚΕ), γλυτώνει την απόλυση. Γλυτώνουμε όλοι μία απόλυση; Όχι βέβαια. Στη θέση του απολύεται κάποιος άλλος.
Β. Αναγνωρίζονται, στο παρά πέντε και με τη συναίνεση διαφόρων παραγόντων, θέσεις ευθύνης που προσδίδουν επιπλέον μόρια.Θέσεις ευθύνης όμως που, μέχρι ένα μήνα πριν, το ΑΣΕΠ δεν αναγνώριζε. Θέσεις ευθύνης που η Διοίκηση του ΕΚΠΑ μέχρι τότε δε δεχόταν την ύπαρξή τους. «Συμπτωματικά» αναγνωρίζονται σε τέσσερα άτομα στελέχη της φιλοκυβερνητικής παράταξης ΑΣΚΠΑ (η οποία, σε επίπεδο Ομοσπονδίας και ΑΔΕΔΥ, καταγράφεται στην ΠΑΣΚΕ) που εργάζονται στη Γραμματεία της Επιτροπής Ερευνών (ΕΛΚΕ). Όλες, όλοι στο ΕΚΠΑ γνωρίζουν ότι στη συγκεκριμένη υπηρεσία δε συστάθηκαν και δε θεσμοθετήθηκαν ποτέ οργανικές μονάδες και επομένως δεν υφίστανται θέσεις προϊσταμένων. Το ΤΕΥΣ είναι υπεύθυνο και υπόλογο για τις συγκεκριμένες –όχι και τόσο διακριτικές- «διευθετήσεις».
Μέσα από τις παραπάνω πρακτικές, ΓΛΥΤΩΣΑΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ; ΟΧΙ. Πάντα, η «διάσωση» κάποιου συνεπαγόταν τον «ξαφνικό θάνατο» κάποιου άλλου.
Μήπως αυτές οι πρακτικές ΕΝΙΣΧΥΣΑΝ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ; ΟΧΙ. Ενίσχυσαν τη λογική «ο καθένας μόνος του», «να διαγκωνιστούμε, να σπρώξω εγώ εσένα κι εσύ εμένα κι όποιος πέσει, αρκεί να μην πέσω εγώ».
Οι μηχανισμοί υπόσχονται. Αυτή είναι η δουλειά τους, έτσι επιβιώνουν. Όταν όμως έρχεται η κρίσιμη στιγμή δεν ενδιαφέρονται διόλου να διασώσουν το σύνολο των εργαζομένων, ούτε καν το σύνολο των «δικών τους». Ενδιαφέρονται για την επιβίωση του σκληρού πυρήνα τους, των «κολλητών» που συνεργάστηκαν περισσότερο για τη δημιουργία και τη συντήρησή του. Για να αποδείξουν έτσι ότι το «ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ» που επικαλούνταν ήταν ψευδεπίγραφο, γιατί πάντα συνοδευόταν από ένα «ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΑΛΛΟΙ».
Όσα κι αν υποσχέθηκαν, επιστροφή με την «πρόταση Αρβανιτόπουλου» ή τον Οργανισμό (πλάνα που «φιλοτέχνησαν» με τη βοήθεια υψηλά ιστάμενων παραγόντων εντός κι εκτός ΕΚΠΑ), με υποταγή και γλείψιμο, σήμερα ξέρουμε ότι οι υποσχέσεις τους ήταν κενό γράμμα για πάρα, μα πάρα, πολλούς από μας που, με τα δεδομένα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή, δε βγαίνουν/βγαίνουμε από τη διαθεσιμότητα, δεν επιστρέφουν / επιστρέφουμε με κινητικότητα, αντιμετωπίζουν / αντιμετωπίζουμε σοβαρά το ενδεχόμενο, μετά το πέρας του 8μήνου να απολυθούν /απολυθούμε. Η κυβέρνηση τρίβει τα χέρια της. Και ανταμείβει τα παιδιά της.
Ας γνωρίζουν οι συγκεκριμένοι, κυβερνητικοί συνδικαλιστές, που υπηρέτησαν τα συμφέροντα των εκάστοτε αφεντικών τους, κυβερνήσεων και Διοικήσεων, με ανταλλάγματα θέσεις, εξουσία και ποικίλα οφέλη, ότι οι πράξεις τους ελέγχονται. Ας πάρουν απόφαση ότι βασίλεια ασυδοσίας δεν υπάρχουν. Όση στήριξη και να έχουν από κυβερνήσεις, υπουργούς και λοιπούς παράγοντες.
Καλούμε το Υπουργείο Παιδείας και το ΥΔΜΗΔ, το ΑΣΕΠ και τη Διοίκηση του ΕΚΠΑ να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Καλούμε την ΑΔΕΔΥ να λάβει θέση απέναντι στο χορό που στήνει το πελατειακό και κομματικό κράτος στην πλάτη των εργαζομένων και να αναλάβει τη νομική υποστήριξη των θιγόμενων από αυτόν.
Δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι θα συγκρουστούμε με πρακτικές ανθρωποφαγίας και κανιβαλισμού, που στόχο έχουν τη διάσωση κάποιων λίγων σε βάρος των πολλών. Καλούμε όλες/όλους στο ΕΚΠΑ να απορρίψουν συμπεριφορές που είναι σε βάρος όλων μας και προσβάλλουν την προσωπικότητα και την αξιοπρέπειά μας.
Οποιαδήποτε πρακτική στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων, όχι μόνο θα καταγγέλλεται δημόσια, αλλά θα αποτελεί και αντικείμενο προσφυγής στις αρμόδιες δικαστικές και διοικητικές αρχές.
ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑΣ
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΟΛΩΝ ΣΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ
ΜΕ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΥΡΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΛΥΟΥΝ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ
Για το Δ.Σ.
Ο Πρόεδρος Η Γ.Γραμματέας
Ζαχαρίας Τριγάζης Μαρλέν Λογοθέτη
