Πριν από δύο μήνες, στις 12/12/2013, η Απεργιακή Επιτροπή Εργαζομένων ΕΚΠΑ, απέστειλε προς το υπουργείο κείμενο με σειρά ερωτημάτων επί της πρότασης του υπουργού Παιδείας. Κανένα από τα ερωτήματα αυτά δεν απαντήθηκαν αρμοδίως. Δυστυχώς, παραμένουν επίκαιρα μέχρι σήμερα.
Με τη μόνη διαφορά ότι, σήμερα, οι εργαζόμενοι που τίθενται σε διαθεσιμότητα μετράνε ήδη σχεδόν 4 μήνες από τους 8 που προβλέπονται για την επανατοποθέτησή τους. Κι ο χρόνος που θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί μια σειρά από διαδικασίες σύμφωνα με το πλάνο του υπουργείου (Μάρτιος 2014), πλησιάζει επικίνδυνα.
399 εργαζόμενοι αγωνιούν αν θα αποφύγουν την απόλυση. Όσο κι αν η απεργία εξανάγκασε το υπουργείο να μειώσει τον αριθμό των διαθέσιμων σε 399 από 498 που προέβλεπε η ΚΥΑ, για όλους εμάς το αίτημα ήταν και παραμένει ένα: ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΛΥΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ.
Τίθενται λοιπόν, επιτακτικά, τα παρακάτω ζητήματα:
§ Είναι σαφές ότι το ΕΚΠΑ δεν μπορεί να λειτουργήσει με 399 εργαζόμενους εκτός Ιδρύματος.
§ Οποιαδήποτε λύση για την επιστροφή τους προϋποθέτει συμφωνία τριών υπουργείων (Παιδείας, Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Οικονομικών) και τη σύμφωνη γνώμη της τρόικας.
§ 399 εργαζόμενοι από το ΕΚΠΑ, σε σύνολο 1.165 στα 8 ΑΕΙ, έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα:
Α. Δεν έχει εκδοθεί ΚΥΑ κινητικότητας για 650 εργαζόμενους από τους 1.165 για τους οποίους αρμόδιοι υπουργοί έχουν δημοσίως δεσμευθεί ότι θα ενταχθούν στο πρόγραμμα κινητικότητας.
Β. Για τους υπόλοιπους 515 δεν έχει υπάρχει καμιά δημόσια δέσμευση ότι θα μπουν σε κινητικότητα. Αντιθέτως, ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης δηλώνει σταθερά ότι δε θα ενταχθούν στο πρόγραμμα κινητικότητας.
§ Το πλάνο του υπουργείου αναφέρεται σε δια-ιδρυματική και ενδο-ιδρυματική κινητικότητα:
Α. Σε ό,τι αφορά τη δια-ιδρυματική κινητικότητα, στην εισήγηση του υπουργού Παιδείας στο Κεντρικό Συμβούλιο Μεταρρύθμισης (20/9), αναφέρεται ότι υπάρχουν 646 κενές οργανικές θέσεις σε ΑΕΙ-ΤΕΙ, εκ των οποίων μόνο οι 176 είναι σε Ιδρύματα της περιφέρειας Αττικής (ΓΠΑ 4, Πανεπιστήμιο Πειραιά 31, Πάντειο 9, Χαροκόπειο 6, ΤΕΙ Αθήνας 115, ΤΕΙ Πειραιά 11). Από τα Ιδρύματα της Αττικής τίθενται σε διαθεσιμότητα 770 εργαζόμενοι (399 ΕΚΠΑ, 336 ΕΜΠ, 35 ΟΠΑ).
Β. Σε ό,τι αφορά την ενδο-ιδρυματική κινητικότητα, μέχρι σήμερα δεν έχουμε καμιά εξέλιξη. Και κυρίως καμιά δέσμευση του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης για την εφαρμογή της.
§ Βασικό στοιχείο της πρότασης του υπουργείου ήταν ότι οι διοικητικοί που διέθεταν τα τυπικά προσόντα για θέσεις ΕΔΙΠ και ΕΤΕΠ θα μετέβαιναν αυτοδίκαια σε αυτούς τους κλάδους, και, στις θέσεις που θα έμεναν κενές, θα μετακινούνται συνάδελφοι διαθέσιμοι.
Α. Ο νόμος 4009 όριζε μόνο ότι οι ΙΔΑΧ μπορούσαν να ζητήσουν την ένταξή τους στον κλάδο των ΕΔΙΠ, εφόσον είναι κάτοχοι διδακτορικού διπλώματος με γνωστικό αντικείμενο ίδιο ή συναφές με γνωστικά αντικείμενα που θεραπεύει το Ίδρυμα. Το υπουργείο υποσχέθηκε να επιλύσει το πρόβλημα με την τροπολογία που ψηφίστηκε πρόσφατα. Αυτό που ρυθμίστηκε με την τροπολογία είναι ότι ήδη υπηρετούντα μέλη ΕΤΕΠ και ΕΕΔΙΠ που δεν έχουν τα τυπικά προσόντα που προβλέπονται στο νόμο 4009, εντάσσονται αυτοδίκαια, σε προσωποπαγείς θέσεις ΕΤΕΠ, ΕΔΙΠ. Σε ό,τι αφορά τους διοικητικούς, η τροπολογία δεν αποτελεί εγγύησηγια τη μετάβασή τους σε άλλο κλάδο, πόσο μάλλον για την επιστροφή των διαθέσιμων: προκειμένου να μετατραπούν σε ΕΤΕΠ/ΕΔΙΠ, χρειάζεται η σύμφωνη γνώμητριών υπουργείων (Παιδείας, Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Οικονομικών) και προκήρυξη που τα κριτήριά της θα προσδιορίζονται από ΚΥΑ. Το μόνο που υπάρχει αυτή τη στιγμή είναι η πρόθεση του υπουργείου Παιδείας. Και φυσικά κάθε υπόσχεση για προκηρύξεις που θα αποκλείουν άλλους ενδιαφερόμενους δεν μπορεί να θεωρηθεί σοβαρή. Προκηρύξεις τέτοιου είδους έχουν γίνει αντικείμενο προσφυγών στα δικαστήρια.
Β. Ακόμα όμως κι αν η πρόταση του υπουργείου εφαρμοζόταν πλήρως, μπορεί να εγγυηθεί η κυβέρνηση ότι δε θα υπάρξει επόμενο κύμα διαθεσιμότητας που να συμπεριλάβει ΕΤΕΠ-ΕΔΙΠ, οι κλάδοι των οποίων θα διογκωθούν εάν γίνουν αυτές οι μετακινήσεις;
Τα ερωτήματα δε σταματάνε εδώ. Υπάρχουν κι άλλες πλευρές που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Ένα όμως είναι σίγουρο: 2,5 μήνες μετά τη λήξη της απεργίας, τα κενά που ως απεργοί εντοπίζαμε τότε στην πρόταση του υπουργείου εξακολουθούν να υφίστανται. Η πίεση όμως προς το υπουργείο έχει σταματήσει, με συνέπεια οι όποιες ρυθμίσεις να μην προχωράνε και εγγυήσεις να μη δίνονται από τα συναρμόδια υπουργεία. Στο ΕΜΠ, οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών, οδήγησαν σε νέες κινητοποιήσεις των εργαζόμενων τις τελευταίες μέρες και στην παραίτηση μέλους ΔΕΠ από την ΟΔΕ, με τη δήλωση ότι «η αρχική μας επιδίωξη να επιστρέψουν όλοι οι σε διαθεσιμότητα διοικητικοί υπάλληλοι [.] δεν είναι δυνατό να επιτευχθεί».
Εν αναμονή της δεύτερης φάσης του σχεδίου Αθηνά και της συγχώνευσης/κατάργησης Ιδρυμάτων, Σχολών, Τμημάτων και υπηρεσιών, σύμφωνα με τους νόμους 4009/4076, και δεδομένων των μνημονιακών δεσμεύσεων για 15.000 απολύσεις στο δημόσιο για τη διετία 2013- 2014, με την ημερομηνία (23/3) που, αν η συλλογική μας δράση δεν αλλάξει τα πράγματα, οι πρώτες απολύσεις στο δημόσιο θα είναι γεγονός να πλησιάζει, το πλάνο επιστροφής των διαθέσιμων δεν μπορεί να αφεθεί στην «καλή θέληση» κανενός παράγοντα.
Εκείνο που προέχει είναι η αναγνώριση της κρισιμότητας της κατάστασης και η εκτίμηση του κατά πόσο τα όσα παρουσιάζονται ως λύσεις, όπως η σύσταση του νέου οργανογράμματος, θα οδηγήσουν στην ακύρωση στην πράξη του μέτρου της διαθεσιμότητας/απολύσεων.
Στο πλαίσιο αυτό, στη Γενική Συνέλευση της 6ης/2, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε στη σύνταξη χρονοδιαγράμματος με συγκεκριμένα βήματα (δημιουργία θέσεων, νομικές ρυθμίσεις, κ.α.) που θα πρέπει να έχουν υλοποιηθεί σε συγκεκριμένες προθεσμίες, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι δε θα απολυθεί κανείς. Το χρονοδιάγραμμα θα κατατεθεί στην Ομάδα Διοίκησης Έργου. Μη τήρησή του, σε ό,τι αφορά την υλοποίηση των δεσμεύσεων του Υπουργείου, μέχρι τις αρχές Μαρτίου συνεπάγεται αυτόματα κήρυξη 48ωρης προειδοποιητικής απεργίας, με το πλαίσιο που είχαμε ακολουθήσει μέχρι τα μέσα Δεκέμβρη.
Έχοντας δώσει έναν απεργιακό αγώνα που μας έφερε πολύ κοντά στην ακύρωση των σχεδίων για διαθεσιμότητα στα ΑΕΙ και που, παρά τα πλήγματα που δέχθηκε, κατάφερε, αν μη τι άλλο, να μειώσει τον αριθμό των διαθέσιμων , γνωρίζουμε πλέον ότι η όποια λύση δεν μπορεί παρά να έρθει μέσα από τη δική μας πίεση με όρους συλλογικότητας κι όχι ατομικών λύσεων.
Ο Πρόεδρος
Ζ. Τριγάζης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου